Stanisław Stankiewicz - poszukiwania genealogiczne

Zmarł Stanisław Stankiewicz - 11 listopada 2019 roku, w Krakowie. Urodził się 19 kwietnia 1925 roku w Dynowie.
Ukończył Akademię Handlową. Pracował w przemyśle wapienniczo-gipsowym. Budował m. in. cementownię w Górażdżach.

Tuż przed Świętami Bożego Narodzenia 2006 roku, zadzwonił do mnie pan Stanisław Stankiewicz i zaoferował mi przekazanie materiałów dotyczących poszukiwania Stankiewiczów. Swoje poszukiwania, które prowadził przez wiele lat w Bibliotece Jagiellońskiej, w archiwum na Wawelu, jak również w archiwum Urzędu Parafialnego w Dynowie dotyczyły zarówno przywódców Litwy przed Gedyminem, jak i pochodzących od Gedymina (Jagiellonowie) oraz dotyczyły nazwiska Stankiewicz tak na Litwie, jak i w Dynowie do 1829 roku. 

18 marca 2019 roku po raz pierwszy osobiście odwiedziłam w Krakowie mojego znajomego, wielkiego pasjonata genealogii - Pana Stanisława Stankiewicza. Urzekła mnie Jego pasja.

- Swojego czasu namiętnie grałem w Totolotka - zwierzył mi się sympatyczny Pan, dodając, że liczył wówczas na dużą wygraną, że gdyby udało mu się wygrać jakieś pieniądze, przeznaczyłby je na wynajęcie kogoś do kontynuowania genealogii rodu Stankiewiczów.
Kilkugodzinne spotkanie z Panem Stankiewiczem, który mimo swoich dziewięćdziesięciu czterech lat cieszy się doskonałą kondycją fizyczną i doskonałą pamięcią było dla mnie czystą przyjemnością. 
27 sierpnia 2019 odwiedziłam ponownie Pana Stankiewicza. Wizyta była nie zapowiedziana, mimo to Pan Stankiewicz bardzo się ucieszył. Spędziliśmy kilka godzin na rozmowach o genealogii, o Rodzinie, o Jego pracy zawodowej. 

Nie chciałabym zmieniać treści przekazanych mi przed laty materiałów. Oto treść:
Pan Stanisław Stankiewicz sporządził zestawienie Stankiewiczów urodzonych w Dynowie od 1820 do 1925 roku (razem ca 400 osób) oraz tych, którzy wyjechali do USA w okresie 1905- 1913 (10 osób).

Brak Ksiąg Urodzeń sprzed 1775 r., jakie zabrali Sowieci z archiwum Diecezji w Przemyślu w 1940 r uniemożliwia dokładne ustalenie imion przodków Stankiewiczów i dot. ich przybycia po Potopie Szwedzkim w 1655 r do województwa ruskiego, w tym i do Dynowa.

Pewne książki i dokumenty zawierające wzmiankę o Stankiewiczu zostały wywiezione z księgarni ze Lwowa nawet do Izraela o czym mowa niżej.

Autorzy opracowania pt. "Studium z Dziejów Miasta Dynowa" wydanego drukiem w 1995 r korzystali m. in. z ksiąg miasta Dynowa od 1691 do 1797 r znajdujących się we Lwowie w Centralnym Archiwum Historycznym.

Kilka lat później jeden ze współautorów w/ wymienionego opracowania przywiózł ze Lwowa do Urzędu Miasta Dynowa mikrofilm z Księgi Rady miasta Dynowa tylko za okres od 1727 r do 1797 r. Natomiast Księgi Rady miasta Dynowa za okres od 1691 r do 1726 r. archiwiści Centralnego Archiwum Historycznego we Lwowie nie mogli odszukać.

Przed Potopem Szwedzkim w 1655 roku mieszkało w Dynowie 956 osób, Po najeździe wojsk Jerzego Rakoczego z Węgier w 1657 mieszkało tylko 136 osób. Dla odbudowy zniszczonego wojną Dynowa Stolnik Przemyski Jerzy Krasicki rozpoczął akcję osiedlania z Dynowie ludnością z innych terenów z okręgu przemyskiego (np. Krasnepole, Wyszatyce) i z Litwy. W następstwie tej akcji w 1777 roku w Dynowie mieszkało 1537 osób.

Wyszatyccy przez ponad 70 lat rządzili Dynowem w XVIII wieku. 

• na wójta Dynowa wybrano w 1727 roku Jana J. Wyszatyckiego, 
• na burmistrza wybrano w 1738 roku Andrzeja Wyszatyckiego, 
• na burmistrza wybrano w 1755 roku Jana Krasnopolskiego, i zastępcę Andrzeja Wyszatyckiego, 
• na burmistrza wybrano w 1775 roku Stanisława Wyszatyckiego 
• na burmistrza wybrano w 1797 roku Jana Wyszatyckiego. 

Rodzina dynowskich Stankiewiczów skoligacona jest z Wyszatyckimi. 

Z dostępnych materiałów wynika, że miastem Dynowa i dobrami koło Dynowa po Potopie Szwedzkim rządzili Krasiccy, a szczególnie Jerzy Krasicki Stolnik Przemyski, który umierając w 1686 roku zapisał dobra koło Dynowa swojej żonie Ks. Teofili Czartoryskiej, która następnie wyszła za Ks. Grzegorza A. Ogińskiego Wielkiego Hetmana Litewskiego.

Ks. Grzegorz A. Ogiński wydał w 1691 roku zarządzenie porządkowe i przywileje dla miasta Dynowa i rządził miastem i dobrami koło Dynowa aż do śmierci w 1709 roku. Kopie w/w zarządzeń i przywilejów w języku polskim znajdowały się w księdze, z której zrobiono mikrofilm dla Dynowa, a pisane po łacinie w archiwum na Wawelu.

Krasiccy i Ogińscy byli inicjatorami odbudowy i zaludnienia terenów zniszczonych i wyludnionych przez wojska węgierskie Jerzego Rakoczego w 1657 roku.

Wydaje mi się, że w kronikach miasta Przemyśla lub innych miast dawnego województwa ruskiego mogą być jakieś informacje dotyczące imion i nazwisk przesiedleńców z Litwy, w tym i dot. Stankiewiczów.


Stankiewicze z Dynowa:

Zofia Helena ze Stankiewiczów Beksińska pochodziła z Dynowa. Była córką Jakuba Stankiewicza i Stanisławy Wyszatyckiej.
Zofia Helena ze Stankiewiczów Beksińska ur. się 25 marca 1925 w Dynowie, zmarła po ciężkiej chorobie 22 września 1998, z powodu tętniaka aorty. Była absolwentką romanistyki UJ w Krakowie. Podczas studiów poznała i wkrótce poślubiła Zdzisława Beksińskiego. Ślub cywilny odbył się 30 kwietnia 1951 roku w Dynowie, natomiast ślub kościelny odbył się 11 sierpnia w Krakowie.
Beksiński studiował w latach 1947-52 na Wydziale Architektury (wtedy przynależącego do Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, obecnie Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki). 31 maja 1952 r. uzyskał tytuł inżyniera architekta i magistra nauk technicznych.

Muzeum Historyczne w Sanoku - Rocznica Urodzin Zofii Beksińskiej

Babcia Zdzisława Beksińskiego - Maria Zajchowska pochodziła, podobnie jak jego żona Zofia Helena również z Dynowa. >> Na urodzinach u Beksińskiego

***

Udało mi się odnaleźć w księgach parafialnych Kuryłówki par. Tarnawiec zapis ślubu Jakuba Stankiewicza s. Melchiora i Marii Kędzierskiej, pochodzącego z Dynowa, a w Archiwum Greckokatolickiego Biskupstwa AP w Przemyślu metrykę Marcina Stankiewicza, drugiego syna Melchiora i Marii Kędzierskiej. 

Z opracowanej przez Stanisława Stankiewicza listy wynika, że Melchior Stankiewicz był synem Marcina i Agnieszki Gąseckiej (Gąska). Marcin i Agnieszka wzięli ślub 23.01.1785, w Dynowie, świadkowie: Franciszek Łukasiewicz i Stefan Kędzierski.

Dzieci Marcina i Agnieszki Stankiewiczów:

• Marianna *7.08.1786
• Kazimierz * 3.03.1789
• Stanisław *27.04.1791
• Benedykta *22.03.1799
• Maciej *18.01.1801 ożeniony 11.11.1822 z Marianną Kasprowicz
• Kasper Melchior Baltazar *6.01.1805 (patrz niżej)
• Andrzej * 9.10.1807 ożeniony 30.01.1828 z Wiktorią Ulaniecką c. Kajetana.
• Marianna * 12.10.1810

Melchior Melchior Baltazar Stankiewicz (*6.01.1805, Dynów). Ślub z Marią Kędzierską c. Antoniego w dniu 18.01.1826, Dynów.

      1. Marcin Stankiewicz (s. Melchiora i Marii Kędzierskiej) & Maria Chudzikiewicz (c. Antoniego i Marii Demkiewicz), Dynów 136.

            1.1.Józefa Stankiewicz (*17.02.1872), Dynów 136. Córka Marcina i Marii Chudzikiewicz. Chrzestni: Antoni Pyź, Maria żona Andrzeja Stankiewicza. Fot. 401      

       

http://www.skany.przemysl.ap.gov.pl/show.php?zesp=142&cd=0&ser=0&syg=6869 Fot. 401

           1.2. Maria Stankiewicz (* 30.03.1875, Dynów 130), (c. Marcina i Marii Chudzikiewicz) , chrzestni: Antoni Pyź, Anna żona Michała Stankiewicza. Fot. 402.

http://www.skany.przemysl.ap.gov.pl/show.php?zesp=142&cd=0&ser=0&syg=6869 Fot. 402

     2. Jakub Stankiewicz (s. Melchiora i Marii Kędzierskiej), ur. 1851 w Dynowie, zam. w Jarosławiu, rel. rz-kat – ślub I v Antonina Jaworska. II v Marianna Jaworska c. Łukasza i Tekli Kulasz vel Kulano. 
II ślub w Kuryłówce par. Tarnawiec w dniu 7.02.1878. Jakub rzeźnik lat 27, Marianna lat 20, ur. 1858 w Ulanowie, zam. w Tarnawcu koło Leżajska. [Księga Zapowiedzi Tarnawiec, Fot.1180976.jpg. Lib. Cop. T. II, str. 123].

***

Władcy Litwy przed Gedyminem.

Na podstawie "Historii Litwy" prof. Jerzego Ochmańskiego. Wydanie - Ossolineum z lat 1982 i 1990.

1. Na przełomie XII i XIII wieku Litwa wkroczyła w okres tworzenia państwa w drodze łączenia poszczególnych plemion w jeden związek plemienny. Związkowi plemiennemu przewodziła nieliczna grupa starszych kunigasów (książąt) plemiennych. Spośród tych rodów na przełomie XII i XIII wieku wybili się Ryngołdowicze.

Przodek ich zmarły przed 1219 rokiem zwany Ryngołdem miał synów:

- starszego Dowsprunka (który ma być podobno przodkiem Piłsudskich, o czym mowa ma 1 stronie książki Woyszwiłły pt. "Józef Piłsudski - Życie, Idee i Czyny" z 1937 roku

- młodszego Mendoga

2. Po śmierci Dowsprunka przywództwo nad Związkiem Plemiennym objął Mendog, który żył od 1200- 1263. Mendog zjednoczył ziemie Litwy i koronowany w 1253 r. za zgodą papieża Innocentego IV był I i jedynym królem Litwy. Mendog został zamordowany przez Ks. Dowmunta z Nalszczan w 1963 roku.

3. Po śmierci Mendoga władzę na Litwie zagarnął Ks. Treniota, który rządził przez rok i w 1264 roku zginął z rąk ludzi Mendoga, którzy pomścili na nim śmierć Mendoga. Ks. Treniota był jednym z uczestników spisku przeciw Mendogowi.

4. Syn Mendoga Ks. Wojsiek ur. w 1230 r pozyskawszy pomoc ruską objął w 1265 roku władzę na Litwie i wypędził zabójcę swego ojca Ks. Dowmunta, który uciekł aż do Pskowa. Ks. Wojsiek rządził Litwą przez 3 lata, tj. do 1267 roku, gdy na zjeździe ugodowym został z nienacka napadnięty i zabity przez Ks. Lwa Halickiego.

5. Po śmierci Ks. Wojsieka usiłował rządzić Litwą zięć Mendoga Ks. Chełmski Szwarno Daniłowicz, lecz w 1268 r. wystąpili przeciw niemu Kunigasi (Książęta) Litewscy z Ks. Trojdenem na czele.

6. Ks. Szwarno został wypędzony i w latach 1269/70 Trojden utwierdził się na tronie litewskim rządząc Litwą przez następne 12 lat.

7. Po zgonie Trojdena od przełomu lat 1281 /82 Litwą rządził nieznany bliżej Dowmunt, który zginął w czasie wyprawy na Ruś w 1285 r. Następnie Litwą rządzili Budikid i Budiwid. Budiwid zwany Pukuwerem rządził Litwą w latach 1292-1294.

8. W latach 1295-1315 Litwą rządził syn Budiwida-Pukuwera-Ks. Witenes.

9. Następcą Ks. Witenesa był jego brat Ks. Gedymin (Gedyminas) ur. 1275 r., który rzadził Litwą od 1316 r. do 1341 r. Ks. Gedymin był dziadkiem Wielkiego Księcia Litwy Witolda oraz Króla Polski Władysława Jagiełły.