W poszukiwaniu korzeni: lutego 2014

niedziela, 23 lutego 2014

Taka to historia!

Dostałam w prezencie książkę z autografem.

Autor książki mimo bardzo dużej różnicy wieku jest moim kolegą i to od wielu lat. Kiedy ja byłam w jego wieku, jego nie było jeszcze na świecie. Miał zaledwie dwa lata, kiedy Szczepkowska ogłosiła światu, że w Polsce skończył się komunizm.
Mimo różnicy pokoleń łączy nas wspólna pasja. Zamiłowanie do historii. On interesuje się historią, szczególnie I i II wojną światową, ja zaś historią rodziny.

Kilka lat temu urządziliśmy sobie, jak zwykle, przejażdżkę w teren na poszukiwanie ciekawych miejsc. Rafał, Sławek, Janusz i ja.
Zaliczyliśmy stary, zaniedbany cmentarz giedlarowski, potem kapliczkę przydrożną w Giedlarowej, postawioną przez rodzinę Zbiegów, jako wotum dziękczynne za uratowanie od śmierci podczas epidemii cholery, a stamtąd to już tylko tylko dwa kroki do Bogusia Rupa.

Nie miałam pojęcia kim był Boguś. Rafał w kilku słowach przybliżył nam, że Boguś jest znanym regionalistą, miłośnikiem historii, zbieraczem staroci.
Tak więc, bez namysłu wprosiliśmy się w sobotnie popołudnie do Bogusia.
Łau!

Na podwórzu zobaczyłam ciekawe zgromadzone eksponaty starych narzędzi rolniczych.
Boguś zaprosił nas na herbatkę, pokazał albumy ze zdjęciami rodzinnymi. Pochwalił się również uratowanymi przez niego dokumentami należącymi do rodziny Lejów. To prawdziwy skarb. Zakurzone i zapomniane przeleżały wiele lat u Lejów na strychu spichlerza.

Sławek Kułacz i Rafał Ciryt

Janusz Motyka i Bogumił Rup

Bez specjalnych emocji przeglądałam dokumenty, listy i feldposty z czasów I wojny światowej. Bardziej zainteresowały mnie zdjęcia i rodzinne koneksje Rupów, Kuczków i Lejów. Znałam rodzinę Lejów, ale nie miałam pojęcia, że ich przodkowie walczyli na wszystkich frontach I wojny, od Wołynia, po Węgry, że jeden z nich 20-letni Piotr, student prawa Uniwersytetu J. K. we Lwowie trafił do rosyjskiej niewoli, a najstarszy z nich Jan nie wrócił do domu, zginął w 1916 roku i na Wołyniu został pochowany.

Sławek wczytywał się w korespondencję wojenną, jakby natrafił na żyłę złota.
Nikt nie przypuszczał, że zrobi z tej korespondencji użytek.
Już wkrótce okazało się, że Sławek dogadał się z Bogusiem i z rodziną Lejów, postanowił opracować zdobyczną dokumentację i zamierzał wydać ją w formie książki.
Żmudne odczytywanie listów, wielogodzinne wizyty w archiwach, kwerendy w Archiwum Państwowym w Przemyślu oraz w wiedeńskim Österreichisches Staatsarchiv zaowocowały książką wartościową nie tylko ze względów emocjonalnych dla rodziny Lejów, ale również dla historyków, regionalistów i genealogów.

I kto by pomyślał, że takie stare, zakurzone zakamarki na strychach mogą dla jednych kryć bezwartościową makulaturę, dla innych mogą stanowić cenne, użytecznie inspirujące skarby.

Więcej o książce - Sławomir Kułacz - Wojskowa i wojenna korespondencja braci Lejów (1913-1917)

Księga Urodzeń (Liber Baptisatorum) par. Giedlarowa (1879-1899) udostępnione przez Archiwum Państwowe w Rzeszowie są dostępne on-line.

Leja Jan ur. 29 X 1888 - zm. 10 VI 1916 roku koło Kopyli niedaleko Kołek nad Styrem na Wołyniu.

Leja Władysław Feliks ur. 15 V 1892 - zm. 1.08.1971. Pochowany na Cmentarzu w Giedlarowej

Leja Stefan ur. 18 XII 1893 r Gillershof, Leżajsk

Leja Piotr Paweł ur. 29 VI 1896 Gillershof, Leżajsk

Zobacz:

***

niedziela, 16 lutego 2014

Karol Aleksander Hausner i jego potomkowie

Otrzymałam bardzo miły list od Hanny Wrabec, w odpowiedzi na informacje umieszczone w moim blogu dot. Karola Aleksandra Hausnera.

Szanowna Pani!

Serdecznie dziękuję za umieszczenie na swojej stronie internetowej udostępnionych przez AGAD ksiąg metrykalnych parafii Bohorodczany, dekanat Stanisławów. Dokumenty te dotyczą moich przodków Karola i Franciszki Hausnerów. Karol Aleksander pochodził z Wirtembergii, gdzie jego rodzina posiadała dobra. Przybył na nasze tereny ze swoim szwagrem hr. Franciszkiem Stadionem, namiestnikiem Galicji. Jego najmłodszy syn, a mój pradziadek Ryszard Hausner (1868-1925), późniejszy generał, dowodził obroną Lwowa i walczył z bolszewikami podczas I wojny światowej, za co otrzymał odznaczenia Virtuti Militari i Krzyż Walecznych. Szybko się spolonizował i został wielkim polskim patriotą.
Informacje, które była Pani uprzejma zamieścić na swojej stronie internetowej mają dla mnie kolosalne znaczenie. Jestem historykiem sztuki i po wielu latach pracy w Muzeum Narodowym we Wrocławiu przeszłam na emeryturę. Od dawna myślałam, aby na emeryturze zacząć spisywać dzieje rodziny, z myślą o dzieciach i wnukach. Ponieważ na wspomnianej powyżej emeryturze jestem dopiero od tego roku, więc też dopiero teraz podejmuję tę pracę. Odkrycie tych dokumentów, które zawdzięczam Pani, są dla mnie “gwiazdką z nieba” i bardzo za nie dziękuję. Będę wdzięczna za informacje, jak Pani do nich dotarła, bo przypuszczam, że w cytowanych księgach parafialnych jest ich więcej, ponieważ Hausnerowie zarządzali dobrami w Starych Bohorodczanach do czasów II wojny światowej (majątek należał do rodziny hr. Stadiona).
Serdecznie pozdrawiam i liczę na na nawiązanie korespondencji.

***

32 letni Karol Aleksander Hausner poślubił 3 sierpnia 1841 roku w Niwoczynie 17 letnią Franciszkę Dreyseitel.

http://agadd.home.net.pl/metrykalia/301/sygn.%2046/pages/PL_1_301_46_0048.htm

21 października 1856 roku córka Karola Hausnera - Józefa poślubiła 33 letniego kawalera, ekonoma o nazwisku Ferus. Józefa miała zaledwie 14 lat.

http://agadd.home.net.pl/metrykalia/301/sygn.%2046/pages/PL_1_301_46_0078.htm

Linki:

Karol Aleksander Hausner

Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z archidiecezji lwowskiej, 1604-1945
Ryszard Hausner

sobota, 15 lutego 2014

c.d. Historii Jana Kazimierza Suchorzewskiego

Dzięki Markowi Minakowskiemu odnalazłam na stronach 'Genealogia potomków Sejmu Wielkiego' przodków oraz potomków Jana Kazimierza Suchorzewskiego.

http://www.sejm-wielki.pl/b/sw.363270

Jeszcze kilka miesięcy temu nieznane były powiązania tego zapomnianego bohatera dwóch wojen, legionisty, majora Wojsk Polskich, jeńca obozu koncentracyjnego w Murnau. Olimpijczyka, dwukrotnego mistrza Polski w strzelaniu z pistoletu dowolnego do sylwetek (1934, 1935), brązowego medalisty MP w strzelaniu z pistoletu wojskowego na 20 m (1937).

Rodzina również nie wiedziała, że mieszkał i zmarł w Leżajsku. A z rodzinnych pamiątek pozostał po Janie Kazimierzu m. in. patent oficerski spisany na owczej skórze i z oryginalnym podpisem Marszałka Piłsudskiego.

Pisałam o tym w 'Niedokończonej biografii Jana Kazimierza Suchorzewskiego' na moim blogu http://lezajskiebiogramy.blogspot.com/2013/10/suchorzewski-jan-kazimierz.html

Teraz już wiemy, że urodził się 14 stycznia 1895 w Goworowie (Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Goworowie powiat Ostrów Mazowiecka Fot. 68).

Jego ojciec Jan Karol Bronisław Suchorzewski h. Zaremba ur. się 14 X 1858.

O matce Apolonii Piotrowskiej niewiele wiemy.

Żona Maria Barbara Klaudia Niesiołowska (*10 XII 1905- zm. 1972 Warszawa, Radość) była córką Stefana Niesiołowskiego i Marii Dębickiej.

Jan Kazimierz miał tylko jednego syna - to Wacław Janusz Suchorzewski h. Zaremba (*10 V 1931 - zm. 10 I 1992 Warszawa).

poniedziałek, 3 lutego 2014

Jasińscy z Huty Majdańskiej

Dostałam od koleżanki kilka zdjęć z rodzinnego albumu oraz strzępy informacji o rodzinie Jasińskich pochodzących z Huty Majdańskiej na Kresach.
Majdańska Huta to wieś, należąca do parafii Kuty (Kąty) Św. Izydora Oracza (dekanat Krzemieniec, diecezja Łucka).

Wieś położona w powiecie zdołbunowskim w województwie wołyńskim znana głównie z tzw. rzezi wołyńskiej. W wyniku zbrodni dokonanej w dniu 12 lipca 1943 roku przez UPA w Majdańskiej Hucie zginęło 183 Polaków i 1 Ukrainka.

Według relacji zgromadzonych przez Władysława i Ewę Siemaszków, wiosną 1943 roku mieszkańcy Majdańskiej Huty otrzymali od dowództwa UPA w Antonowcach gwarancje bezpieczeństwa pod warunkiem świadczenia danin w postaci żywności, drewna, transportu i robotników do rozbiórki domów opuszczonych przez Polaków. Do czasu zbrodni wieś wywiązywała się z danin. Upowcy mianowali sołtysem Adolfa Oborskiego.

8 lipca 1943 roku we wsi pojawiło się 9 banderowców, którzy zachowując się przyjaźnie i ostrzegając przed Niemcami, odwiedzili wszystkie gospodarstwa.

12 lipca 1943 roku rano upowcy opanowali wieś, po czym spalili większość jej mieszkańców w stodole. Niektóre ofiary były mordowane w innych miejscach. Przeżyło 11 osób, głównie tych, które były nieobecne we wsi podczas zbrodni.

Być może wśród tych 11 uratowanych osób była rodzina Jasińskich.

Na Kresach, być może w Majdańskiej Hucie mieszkał Jan Jasiński z żoną Walentyną z Zarzyckich.

Syn Jan Jasiński ożenił się i zamieszkał w Leżajsku.
Jego brat Czesław ur. się 20 czerwca 1932 roku w Majdańskiej Hucie, gmina Buderaż, powiat Zdołbunów. Zachowało się świadectwo szkolne z 1948 roku Publicznej Szkoły Powszechnej nr 5 im. Stanisława Konarskiego w Przemyślu. Czesław zmarł w Przemyślu.

W Przemyślu mieszkał Witold Jasiński. Kim był?

Dwóch braci: Mieczysław i Władysław Jasiński trafili z 2. korpusem Armii Andersa do Włoch. Władysław wyemigrował do Argentyny.

Mietek ożenił się z Włoszką Anną i również wyemigrował do Argentyny.
Zanim znaleźli się w Argentynie, zaliczyli Wielką Brytanię i Luton, o czym świadczą podpisy na zdjęciach.
Po latach odezwał się syn Mietka Jasińskiego - Eufemio, który poszukuje rodziny Jasińskich.

Z rodziną Jasińskich spokrewniony był Antoni Krzyżanowski spod Lubomirki (inf. ze zdjęcia).