Antoni Wojnar urodził się 6 listopada 1910 roku w Maleniskach. Syn Jana i Marii z d. Kułacz. Ojciec Jan Kułacz s. Andrzeja i Agnieszki Wal żył 89 lat, matka Maria z d. Kułacz c. Jana Kułacza i Marii Kunner żyła 55 lat.
Antoni był najmłodszy z pięciorga rodzeństwa, miał brata Stanisława oraz
siostry: Julię, Helenę i Anielę.Dzieciństwo i młodość
Antoni uczęszczał do szkoły
podstawowej w Jelnej, następnie po zdaniu egzaminu wstępnego był uczniem
Państwowego Gimnazjum w Leżajsku.
20 maja 1926 roku uczniowie Państwowego Gimnazjum w Leżajsku złożyli własnoręczne podpisy w Księdze Pamiątkowej z okazji 150-Lecia Niepodległości Stanów Zjednoczonych.
20 maja 1926 roku uczniowie Państwowego Gimnazjum w Leżajsku złożyli własnoręczne podpisy w Księdze Pamiątkowej z okazji 150-Lecia Niepodległości Stanów Zjednoczonych.
Po ukończeniu 6 klas gimnazjalnych, przerwał
naukę. Pomimo usilnych starań, pozostawał bez pracy.
Pod koniec II wojny światowej zdał egzaminy w ramach tajnego nauczania uzyskując świadectwo dojrzałości Liceum Ogólnokształcącego w Leżajsku.
Był członkiem ZMW RP ‘Wici’.
Praca
W 1933 roku
pracował jako pomoc biurowa w kancelarii komornika Sądu Grodzkiego w Leżajsku.
Po zdaniu egzaminu pocztowego w 1937 roku otrzymał pracę w Równem na Wołyniu.
Rok później przeniósł się do Sądu Grodzkiego w Birczy, gdzie pełnił funkcję
urzędnika sądowego w Wydziale Karnym. W pierwszych miesiącach wojny powrócił do
Leżajska. Zamieszkał przy ul. Mickiewicza 31.
W latach 1941 - 1943 pracował w Spółdzielni
Rolniczo-Handlowej.
Po wyzwoleniu przystąpił do pracy na rzecz odbudowy
zniszczonego miasta. W lipcu 1944 r. zgłosił się ponownie do Spółdzielni, gdzie
razem z innymi pracownikami odgruzowywać, a następnie odbudować spalony przez
hitlerowców magazyn.
Wstąpił do Związku Zawodowego Pracowników Spółdzielczych,
pełniąc funkcję sekretarza, a później przewodniczącego.
W 1946 roku wystąpił z wnioskiem, jako radny Miejskiej Rady
Narodowej o odtworzenie zasobów bibliotecznych, całkowicie zniszczonych podczas
wojny. Bibliotekę utworzono w gmachu Miejskiej Rady Narodowej, akt założenia
datowany jest na 3 maja 1947 roku, a na dokumencie widnieje podpis Antoniego
Wojnara. Akt założenia Miejskiej Biblioteki Publicznej podpisali również Kazimierz Gdula, Roman Szczupak, Marcin Pełka, ks. Józef Gorczyca i Aleksander Szmidt. Pierwszymi bibliotekarzami byli Antoni Wojnar i Danuta Kisielewicz. Przeprowadził
akcję zbiórki książek od mieszkańców Leżajska, przekazywane książki skompletowano
i skatalogowano, stopniowo wzbogacając księgozbiór o nowo zakupione pozycje. Udało
się zebrać 2 000 tomów. Uruchomiono wypożyczalnię.
Okupacja
Podczas okupacji
niemieckiej nie pozostawał obojętny na krzywdę ludzką. Wstąpił do Związku Walki
Zbrojnej (ZWZ), czynnie uczestnicząc w organizacji. Do jego zadań należało
zbieranie informacji i danych gospodarczych z terenu Spółdzielni i stacji PKP.
Uczestniczył w dystrybucji prasy podziemnej. Dodatkowo zbierał fundusze na
wdowy i dzieci poległych oraz przebywających w więzieniach i obozach.
28 maja 1943 roku podczas pacyfikacji Leżajska był
poszukiwany przez gestapo. Do czasu wyzwolenia przez ZSRR pozostawał w ukryciu.
W tym czasie ukończył liceum.
2 maja 1949
roku został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie za działalność w
Armii Krajowej. Wymierzono mu karę pozbawienia wolności na 6 lat oraz utratę
praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 2 lat oraz utratą całego
mienia na rzecz Skarbu Państwa.
25 marca 1954 roku uchwalono decyzję o amnestii, Antoniemu
unieważniono wyrok z dniem 7 listopada 1956 roku i wykreślono wpis o skazaniu z
wszystkich rejestrów karnych.
Praca społeczna
W związku
ze spaleniem Żeńskiej Szkoły w Leżajsku, Antoni Wojnar zainicjował i
doprowadził do zorganizowania budowy nowego gmachu szkolnego. Jako sekretarz
Komitetu przez wiele lat poświęcił czas i siłę na zdobycie środków i funduszy
na budowę szkoły. Ze strony mieszkańców było brak zrozumienia, ponieważ ludność
trwała w przekonaniu, że to Niemcy powinni naprawić wyrządzone miastu szkody.
Na terenie Leżajska po wojnie działały wrogie ośrodki
przeciwne legalnej władzy ludowej, siały wrogą propagandę, społeczeństwo było
zdezorientowane. Antoni, który od młodych lat był sympatykiem socjalizmu
pomyślał o potrzebie zorganizowania w Leżajsku partii politycznej. Został
członkiem PPS, a potem sekretarzem tej partii. Członkowie PPS brali udział w działalności rad narodowych, w Miejskiej radzie Narodowej w Leżajsku i Powiatowej radzie Narodowej w Łańcucie. Koło PPS przed zjednoczeniem liczyło kilkudziesięciu członków m. in. Janina Hebak, Aleksander Schmidt, Kazimierz Gdula, Roman Szczupak, Edward Trociuk, Aldona Lenar, Antonina Śliwińska, Janina Lotz, Anna Jaszewska, Irena Horoszko, Tadeusz Kisielewicz, Franciszek Szpila, Eugeniusz Kuszaj, Stanisław Stępień, Marian Żak, Władysław Pieniążek. Przewodniczącym był Jan Płaza, skarbnikiem Danuta Kisielewicz.
Antoni Wojnar był również przewodniczącym Polskiego
Czerwonego Krzyża w Leżajsku oraz członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
Przez szereg lat pełnił funkcję sekretarza Koła Miejskiego Związku Bojowników o
Wolność i Demokrację (ZBoWiD).
Odznaczenia
Za
działalność w PCK otrzymał odznakę honorową III stopnia, czyli Krzyż PCK.
Posiadał również medal pamiątkowy ‘Za wolność i Zwycięstwo’ oraz odznakę ‘Zasłużony
dla województwa rzeszowskiego’.
Rodzina
6 lipca 1938 roku poślubił Antoninę
z Kisielewiczów, ur. 17 grudnia 1905 roku. Antonina była córką Józefa Kisielewicza i Józefy Raźnikiewicz. Ślub odbył się w Giedlarowej.
Mieli dwójkę dzieci – Krystynę i Zbigniewa.
Żona zmarła 26 sierpnia 1974 roku.
Antoni Wojnar zmarł 1 stycznia 1982 roku. Zasłabł w drodze
do kościoła, nieznajoma kobieta wezwała pogotowie ratunkowe, ale pomimo prób
reanimacji w szpitalu nie udało się go uratować. Był człowiekiem bardzo
rodzinnym, wnuki mimo, że że nie dane im było długo cieszyć się dziadkiem,
bardzo miło go wspominają.
.jpg)
