Kucharski Stanisław (1941-2016)

Minęło dokładnie 6 miesięcy od śmierci Stanisława Kucharskiego. Znałam Pana Stanisława zaledwie od kilku lat. Zawsze serdeczny, pogodny, życzliwy i mimo poważnej choroby niezwykle dowcipny. Obdarzył mnie kiedyś wielkim komplementem mówiąc, że traktuje mnie jak członka rodziny. 
Przychodził do mnie do pracy na pogaduszki, rozmawialiśmy najczęściej na tematy związane z genealogią. Wiedząc, że interesuję się genealogią i tworzeniem tablicy pokrewieństw, chętnie opowiadał o rodzinie, o swoich korzeniach, a ja, skrzętnie notowałam w pamięci wszystkie informacje dotyczące pochodzenia przodków p. Stanisława. W kręgu moich zainteresowań pojawiało się nazwisko Kucharski i Kościółek, a tak nazywali się Jego przodkowie. 

 

Pół roku temu, właśnie 7 grudnia 2016, będąc na spotkaniu w Muzeum Ziemi Leżajskiej dostałam piękną czarną filiżankę od Krysi Kucharskiej. Dostałam ją nie osobiście od Krysi, ale przekazała mi tę filiżankę jej kuzynka, bo jak usłyszałam Krysia nie mogła przyjść do Muzeum. Z prezentu się ucieszyłam. Nie byłam świadoma, że za parę godzin usłyszę smutną wiadomość o śmierci męża Krysi. Właśnie w tym dniu, 7 grudnia zmarł jej mąż Stanisław, znany w Rodzinie jako Maciek. Odtąd sprezentowana filiżanka kojarzyć mi się będzie z dniem odejścia Stanisława Kucharskiego. 

***

Rodzina Kucharskich pochodzi z Baranowa Sandomierskiego. Dziadkowie Stanisława 'Maćka' - Walenty Kucharski i jego żona Ludwika z Drzewińskich pochowani są w Baranowie na Cmentarzu. 

Walenty i Ludwika mieli pięcioro synów: Ksawerego, Jana, Stanisława, Michała i Tadeusza. 

Tadeusz Kucharski syn Walentego i Ludwiki z Drzewińskich (ojciec Maćka) ur. się 28 VIII 1908 r. w Baranowie Sandomierskim. Absolwent Państwowego Gimnazjum w Tarnobrzegu. Egzaminy maturalne złożył w Nisku 1928 r.

Poślubił Stanisławę Kościółek z Niska, najmłodszą córkę Piotra Kościółka i Magdaleny z Kumięgów.

Stanisława Kucharska z d. Kościółek

Kucharscy przez jakiś czas mieszkali w Nisku, przyjechali z Pysznicy do Niska na początku wojny, a po wojnie przeprowadzili się do Mielca. Tadeusz Kucharski objął tam stanowisko kierownika w Zakładzie Ubezpieczeń.  zobacz też: Encyklopedia Mielca

Zmarł 26 III 1971 r. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Mielcu przy ulicy H. Sienkiewicza.

Dom Kucharskich w Nisku

Stanisław Kucharski s. Walentego i Ludwiki - brat Maćka pracował w Rzeszowie również w PZU. 

Wujek Maćka Stanisław Kucharski z żoną Anną

Stanisław 'Maciek' Kucharski ukończył Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące w Mielcu, XI klasę i maturę zdobył w Liceum w Rzeszowie. Pracował w PZU w Rzeszowie oraz w delegaturach, kolejno w Przemyślu i Dębicy. Przeniósł się do Leżajska, gdzie objął stanowisko kierownicze w PZU. 

  

26 grudnia 1966 roku poślubił Krystynę Wojnar z Leżajska, córkę Antoniego Wojnara i Antoniny z Kisielewiczów. Mieli dwóch synów Piotra Macieja. 

Stanisław Kucharski zmarł 7 grudnia 2016 w Leżajsku. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Leżajsku.

***

Piotr Kościółek ur. 28.08.1873, jako syn Józefa i Agnieszki Tomczyk to Maćka Kucharskiego dziadek po kądzieli. 
Piotr ożenił się z Magdaleną Marianną Kumięgą. Babcia Magdalena urodziła się 5 czerwca 1884 roku w Kopkach koło Rudnika. Była córką Antoniego Kumięgi i Anny Rebelowskiej.
Część rodziny babci Magdaleny mieszkała w Ulanowie, trudnili się flisactwem. Babcia była dzieckiem z drugiego małżeństwa. 
Miała zaledwie 16 lat, gdy w 1900 roku poślubiła dwudziestosiedmioletniego Piotra Kościółka z Niska, właściciela restauracji. Piotr był dość zamożnym, jak na tamte czasy człowiekiem. Oprócz domu i restauracji w Nisku miał jeszcze dwie piętrowe kamienice w Jarosławiu. Miał też fabryczkę trykotaży w Łodzi.
W rodzinie Kościółków Piotra i Magdaleny urodziło się 7 dzieci: Stefan Józef (ur. 9.09.1901), Maria (1905), Leopold (1909), Helena (1912), Eleonora (1913), Jan i Stanisława (ur. 26.06.1916).  

Metryka chrztu Stefana, Racławice koło Niska

Najstarszy ich syn Stefan Józef Kościółek, jako gimnazjalista z Niska brał udział w Obronie Lwowa i w Obronie Lwowa zginął 25.06.1919 (Bukaczowce). 

Jak pisze w książce "Babunia" Maria Zarańska - wnuczka Piotra i Magdaleny Kościółków, córka Heleny:
"Stefan- romantyk, porwany hasłami w obronie Lwowa i lwowskich dzieci wraz z kolegami wyruszył na wschód. Gimnazjaliści z Niska mieli bronić jakichś obiektów na przedmieściach Lwowa. Po bardzo krótkim szkoleniu znaleźli się w okopach. Młodzi, niefrasobliwi chłopcy, nie mający żadnego doświadczenia wojskowego nie zachowali należytej ostrożności. Nieszczęsny Stefan w pewnym momencie wychylił głowę z okopów. Ukraiński snajper tylko na to czekał. Po postrzale w głowę Stefan zginął na miejscu.
Jeszcze jeden z tej grupy chłopak poległ. Marian Zaręba. Obaj zostali pochowani na Cmentarzu Orląt Lwowskich". 

Stefan Kościółek

Mieszkańcy Niska ufundowali na początku lat dwudziestych ub. w. pomnik upamiętniający bohaterską postawę Stefana Kościółka i Mariana Zaręby. W latach 50. ze względów politycznych pomnik został zburzony i zatopiony w starym korycie Sanu. Dopiero po 1989 roku z inicjatywy niżańskiej Solidarności pomnik został odbudowany, wydobyto z Sanu obelisk wraz z częścią tablicy z napisami. 

Po odzyskaniu niepodległości Dziadkowie przenieśli się bliżej Lwowa i zamieszkali w Kowalewie na Powiślu. Wkrótce dziadek Piotr zmarł w czerwcu 1921 roku. Został pochowany w Nisku. 

Drugi syn Dziadków - Leopold Antoni Kościółek ur. 5 XI 1907 w Nisku, absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Nisku? czy Seminarium Męskie w Rudniku nad Sanem? Zamordowany w Katyniu. 

Fot. Leopold Kościółek z żoną Stefanią i córką Wiesią

Leopold był nauczycielem w szkole powszechnej w Siedleczce pow. przeworski. Zmobilizowany w 1939 jako podporucznik rezerwy dostał się do niewoli. Rodzina została powiadomiona przez Szwajcarski Czerwony Krzyż, że w czasie ekshumacji w lesie katyńskim zidentyfikowano zwłoki Leopolda Kościółka. Leopold żył 33 lata, osierocił jedyną córkę Wiesię i żonę Stefanię. 

Maria Kościółek c. Piotra i Magdaleny wyszła za mąż za Stanisława Dąbrowskiego. Razem z dziećmi -  Henrykiem (ur. 1928), Zbyszkiem (ur. 1929), Ryśkiem (ur. 1932) i Joanną (ur. 1935) zamieszkali w Łańcucie, gdzie Stanisław pracował, jako ogrodnik w dobrach hr. Alfreda Potockiego. Po wojnie i nacjonalizacji majątku Potockich z Łańcuta zamieszkali w Cierni na Ziemiach Odzyskanych. 

Helena Kościółek c. Piotra i Magdaleny (ur. się 6 lipca 1912) ukończyła Seminarium Żeńskie Sióstr Boromeuszek w Łańcucie. Razem z mężem Romanem Ślęzakiem pochodzącym z Baranowa Sandomierskiego. 
Roman Ślęzak ur. 20 lutego 1909, jako syn Jana i Anny z Krzemińskich. 
Helena i Roman wzięli ślub 26 grudnia 1934 w Nisku, pracowali jako nauczyciele. Mieli dwoje dzieci - Ryszarda(ur. 1936) i Marię (ur. 1940).

Fot. z albumu Marii Zarańskiej

Córka Heleny i Romana Ślęzaków - Maria Zarańska opisuje w książce "Rodzice" wydarzenia pierwszych wojennych dni 1939 roku w Nisku. Jej mama Helena była nauczycielką i sąsiadką państwa Puchalskich. Jedną z pierwszych ofiar nalotu bombowego na stację kolejową w Nisku, 3 września była młodziutka harcerka, sąsiadka, Bronia Puchalska. Pani Helena Ślęzak z d. Kościółek udzielała rannej Broni pomocy medycznej. Mimo, że była w ciąży czuwała przy poparzonej dziewczynce.

Piszę o tym więcej >>> Puchalski Stanisław (1920-2000)

Pierwowzorem popularnej piosenka polskich partyzantów z okresu II wojny światowej "Rozszumiały się wierzby płaczące" był Roman Ślęzak, z tym, że pieśń miała tytuł "Rozszumiały się brzozy płaczące". Nieznana osoba zmodyfikowała nazwę zmieniając brzozę na wierzbę.

Jan Kościółek s. Piotra i Magdaleny w sierpniu tuż przed wybuchem wojny 1939 został zmobilizowany, podobnie jak jego brat Leopold. W październiku dostał się do niewoli pod Birczą, przebywał w obozie jenieckim w Tarnowie. Po wojnie wyjechał z Niska i z żoną Teodozję ze Zwierzyńca zamieszkali w Świebodzicach. Prowadzili wspólnie mały wyszynk. Mieli troje dzieci - Janusza, Grażynę i Adama. 

Eleonora c. Piotra i Magdaleny (ur. 1913) wyszła za mąż za Szackiego.

***

Babcia Kościółkowa miała brata - niebieskookiego o blond włosach Stanisława Kumięgę. Ożenił się z Matyldą z Rudnika i w Rudniku zamieszkali. Mieli sześcioro dzieci: Jana, Irenę, Hieronima, Hankę, Staszkę i Michała. Stanisław i Matylda dość wcześnie umarli. 

***

***

Literatura:
Maria Zarańska - Babunia. Sandomierz 2015
Maria Zarańska - Rodzice. Sandomierz 2016
Maria Zarańska - Opowieści zwykłe, niezwykłe i niesamowite. Sandomierz 2014
Muzeum Wojska Polskiego - Biogramy Ofiar Zbrodni Katyńskiej

Encyklopedia Mielca